mei 2021 |

Afgezien van het feit dat je je voor een presentatie vaak zo gespannen voelt dat het lachen je al lang vergaan is, zegt het stemmetje in ons hoofd vaak ook nog dat we maar beter geen grapjes moeten gaan maken. We willen immers graag overkomen als iemand die verstand van zaken heeft, die zijn publiek serieus neemt, en zeker ook zichzelf serieus neemt. Daar horen geen grapjes bij. Dat doet de vraag rijzen of er überhaupt wel plaats is voor humor in een presentatie. Voegt het iets toe, en zo ja, wat is dat dan, en wat zijn dan de valkuilen. En wat voor soort humor werkt het het beste? Wil je meteen naar een training volg dan deze link. Wil je meer weten over het gebruik van humor in een presentatie lees dan even door. Het kost ongeveer 7 minuten.

Humor in een presentatie kan bevrijdend werken

Wat is de definitie van humor?

Door humor te definiëren kunnen we er achter komen wat humor precies is, en zal daaruit blijken of het gepast en zelfs heel krachtig kan zijn om humor in te zetten in een presentatie. Humor is een cognitieve vaardigheid, die een manier van kijken naar de werkelijkheid weerspiegelt. Humor heeft drie basisingrediënten. Ten eerste gaat het bij humor vrijwel altijd om iets dat niet goed gaat: er klopt iets niet of gaat verkeerd, er gebeurd iets onaangenaams, of er gaat een taboe aan diggelen. In heel veel gevallen zijn humor en tragiek met elkaar verbonden. Een tweede ingrediënt van humor is het sociale aspect. Humor werkt bij uitstek in gezelschap. Grappen maken en lachen kun je natuurlijk ook in je eentje doen, maar vaak onthoud je dan waarom je moest lachen om het vervolgens met je vrienden weer te delen. Het derde, niet onbelangrijke ingrediënt van humor, is de intentie of bedoeling van humor om samen te lachen. Humor heeft de intentie om anderen vrolijk te maken.

De positieve kracht van juiste humor in een presentatie

Als je die drie ingrediënten bij elkaar optelt dan zie je al snel dat het inzetten van humor op de juiste manier tot een krachtig positief resultaat zal leiden. Hoewel er verschillende humorstijlen bestaan, is de verbindende humorstijl, die positief en sociaal van aard is, de meest geschikte stijl. Om dat beter te begrijpen is het goed om eens te kijken wat er nu precies gebeurt wanneer mensen samen lachen.

Uit onderzoek blijkt dat teams die een moeilijke opdracht moeten volbrengen, succesvoller zijn als zij samen hebben gelachen. Zij voelen zich sterker onderling verbonden, en begrijpen elkaar gemakkelijker. Zij hebben het gevoel een teamprestatie geleverd te hebben. Teams die niet gelachen hebben kunnen ook het probleem oplossen, maar er ontstaat geen onderlinge band. Er is wel samengewerkt, maar zonder verbondenheid te voelen.

Wanneer humor een plaats krijgt in een presentatie gebeuren er dus meerdere positieve dingen tegelijkertijd. Ten eerste ontstaat er een gevoel van verbondenheid met de spreker. En daardoor neemt niet alleen de sympathie voor de spreker aanzienlijk toe, maar men ziet hem ook als iemand die het goed met zijn publiek voor heeft. Dit versterkt ten tweede ook de indruk die men heeft van zijn kundigheid. Iemand die in staat is om met humor te spreken over een serieus onderwerp, is in staat tot relativeren en moet wel beschikken over een ‘ruime blik’ en verstand van zaken. Wanneer er samen gelachen is, heeft men het gevoel samen een team te vormen. En er is een gezamenlijk doel bereikt.

Kun je gevoel voor de juiste stijl van humor leren?

Het is zeker belangrijk om je ervan te vergewissen wat voor soort humor jij bij voorkeur gebruikt. Niet elk grapje heeft de uitwerking die je graag had gezien. Vanzelfsprekend hoort daar de humor bij die ten koste gaat van personen in je publiek. Maar ook denigrerende grapjes over de concurrent zullen hun uitwerking in veel gevallen missen. Het is een vorm van ‘goedkope’ makkelijk scorende humor die niet door veel mensen gewaardeerd wordt. Humor inzetten in een presentatie is iets dat je inderdaad kunt leren. Het doel van goed gebruikte humor in een presentatie moet zijn dat er een warm gemeenschappelijk gevoel van verbondenheid ontstaat. Op die manier is humor in een presentatie als de olie in de motor die niet alleen voor de smering van de onderlinge verhoudingen zorgt, maar ook de kracht levert om ideeën in zich op te nemen en te omarmen.

Vraag een vrijblijvend intake gesprek aan

Als het je wens is om je stijl van humor te verbeteren en deze te leren inzetten in je presentatie, vraag dan een vrijblijven intake gesprek aan met Ruud van den Berg. Je kunt bellen naar 06 16 094 322 of mailen naar info@sprekenleren.nl.

De innerlijke criticus heeft positieve aandacht nodig bij het overwinnen van spreekangst — _{De innerlijke criticus is als een chimp die boel op stelten zet en opvoeding nodig heeft}

‘Doe maar niet, het gaat je alleen maar ellende opleveren.’

‘Dat kun je beter aan een ander overlaten die daarvoor in de wieg gelegd is.’

‘Als je wat beter je best had gedaan, was het wel gelukt.’

‘Tjonge, moest je je nou zo erg uitsloven?’

‘Dat is niks voor jou, ze zien je toch niet staan.’

Herken jij die chimp in je hoofd wanneer die zijn mond opendoet en de boel weer eens flink op stelten zet?

Er zijn helaas maar heel weinig mensen op aarde die kunnen zeggen dat zij deze stem niet horen of er nooit last van hebben. Waar komt die stem vandaan? Wat is zijn bedoeling eigenlijk? Kun je ervan af komen, waardoor je er niet meer door gehinderd wordt? Deze vragen wil ik graag in dit blog toelichten. De antwoorden zullen je een heel eind op weg helpen in je persoonlijke ontwikkeling. Dit zal op heel veel terreinen in je leven merkbaar zijn. Ook in het overwinnen van spreekangst!

Laten we eens beginnen met de vraag waar die Innerlijke criticus, die stem in je hoofd, eigenlijk vandaan komt. Waar is die door ontstaan?

De stem van je moeder

De korte versie is: het is de stem van je moeder die nog steeds praat in je hoofd. Ben je benieuwd naar wat meer uitleg? Lees dan vooral door, het kost je ongeveer 10 minuten. Je kunt ook rechtstreeks naar de cursus voor het overwinnen van spreekangst via deze link.

Misschien heb je het iemand wel eens horen zeggen: je bent alleen geboren en je gaat ook alleen dood. Ook al klinkt het nog zo logisch, het is niet de werkelijkheid. Hoe dat zo? Toen je geboren werd, was je niet alleen, maar samen met je moeder. Sterker nog, je was fysiek aan haar verbonden met een navelstreng. Toen die eenmaal doorgeknipt was, lag je aan haar borst of in haar armen. Alleen zijn was geen optie, want om te overleven had je je moeder, of iemand die dag en nacht voor je klaar stond, nodig om te overleven. Haar liefde, haar zorg, haar aandacht, ervoer je als vanzelfsprekend en als iets onvoorwaardelijks. En vooral als nodig om te kunnen overleven!

De innerlijke criticus is niet de echte jij!

Toen je nog maar 2 of 3 jaar oud was, begon je al te merken dat niet alles wat je deed ook op prijs gesteld werd. Je moest leren op je potje te plassen, je bordje leeg te eten, niet ‘vervelend’ te zijn. Een blik van je moeder was al voldoende om te weten of wat je deed ‘goedgekeurd’ of ‘afgekeurd’ werd. En dat werd alleen maar meer toen je ouder werd en er meer keuzes mogelijk werden. Je merkte ook steeds meer dat je het niet alleen kon redden, maar je omgeving nodig had om te overleven. Of je goedkeuring of afkeuring van je omgeving kreeg werd bepaald door de mate waarin je je hield aan de gestelde regels. Daar werd je je steeds meer van bewust. De innerlijke criticus is een stem die je er voortdurend op wijst wat je verkeerd doet, wat je beter had kunnen doen, of wat je beter niet had kunnen doen. Hij doet dat overigens met de beste bedoelingen. Hij wil je behoeden voor afkeuring. Toch is er alles aan gelegen om 2 dingen te leren: namelijk dat je deze stem gaat herkennen wanneer die spreekt, (en dat is vaker dan je denkt) en 2) dat je deze stem hebt, en niet bent! Je hebt een innerlijke criticus, maar de innerlijke criticus vertegenwoordigt niet de echte jij!

Hij wil je behoeden voor afkeuring en afwijzing

Je zou kunnen zeggen dat de innerlijke criticus onderdeel van een geconstrueerd geheel is, die ervoor moet zorgen dat je voor de buitenwereld oké lijkt. Wat dat betreft heeft hij het beste met je voor. Het is een soort volautomatisch werkend alarmsysteem dat je waarschuwt voor afkeuring en afwijzing. Hij wil ervoor zorgen dat je niet in een situatie terechtkomt waarin je afgewezen wordt. En als je dan toch afgewezen wordt, laat hij je weten dat als je beter je best had gedaan het echt wel gelukt was. Daardoor ligt het gelukkig aan jezelf, en niet aan de buitenwereld die jou afwijst. Want dat is het ergste dat er is. Dat de innerlijke criticus er zodoende voor zorgt dat jij jezelf afwijst neemt hij op de koop toe. Dit steeds beter te gaan begrijpen is in feite je redding! Maar voordat we daar dieper op ingaan, eerst nog even dit….

De innerlijke criticus 2.0?

De innerlijke criticus kent jouw zwakke plekken als geen ander en is moeilijk voor de gek te houden. Hij maakt namelijk onderdeel uit van het emotionele brein, dat deel van het brein dat alert is op gevaar! Met andere woorden, de innerlijke criticus zit verweven in dat gedeelte van het brein dat verantwoordelijk is voor het overleven van het organisme. Vandaar dat de innerlijke criticus super scherp oplet, altijd waakzaam is, liever te vaak waarschuwt dan te weinig. Hij ziet jou nog altijd als het fragiele wezentje dat je ooit was, en dat zijn bescherming nodig heeft. Hij heeft geen tussentijdse update gehad, waardoor je een innerlijke criticus 2.0 zou hebben. En dan eentje die jou meer zou behandelen als een volwassene die in staat is zelf verstandige afwegingen te maken. Hoewel je daar al lang toe is staat bent, blaast de innerlijke criticus nog steeds, en helaas voor altijd, zijn eigen partijtje kritiek. Hij klinkt heel vaak hard, veroordelend, sarcastisch, of cynisch.

Niet afwijzen, maar liefdevol integreren, en soms bananen voeren

Om niet in de valkuil terecht te komen van het ene gat te vullen met het andere, is het van belang te begrijpen dat in zelfverwijt vervallen als je hebt geluisterd naar de innerlijke criticus, niet de oplossing is. Zelfverwijt is een vorm van zelfafwijzing, en de innerlijke criticus zorgt er al voor dat je jezelf afwijst. De weg die tot voldoening schenkende omgang met jezelf leidt, is er een van zelfcompassie en zelfacceptatie. Om dat te kunnen doen is het van belang de innerlijke criticus te leren herkennen, iedere keer dat hij spreekt. Het rationele brein krijgt dan de gelegenheid terug te spreken met rationele argumenten. Dat stelt de innerlijke criticus gerust dat er geen gevaar is. Dat kalmeert hem, en laat hem terugkeren in rust. Ook afleiden met een banaan helpt in sommige situaties om de chimp terug te laten keren in zijn hok. Het doel van dit alles is om in steeds sterkere mate te gaan beseffen en te ervaren, dat er een verschil bestaat tussen de echte jij, en die stem in je hoofd. De echte jij is wellicht moedig, liefdevol, avontuurlijk, spontaan, en nog veel meer. Die eigenschappen helpen je ook om de stem van je moeder liefdevol te integreren in jezelf, zonder dat deze de overhand meer heeft en de lakens uitdeelt. (en de boel op stelten zet :-))

Vraag een kosteloze intake aan

Om je in dit proces bij te staan, en spreekangst te overwinnen kun je een vrijblijvend intake gesprek aanvragen. Hierin zal duidelijk worden of, en in welke mate, jouw innerlijke criticus je in de weg staan om in vrijheid en met plezier te presenteren. Je kunt dit doen door te bellen met Ruud van den Berg op 06 16 094 322 of te mailen naar info@sprekenleren.nl

Humor – Hoe kun je het inzetten in een presentatie?